Mohammed de Chauffeur noemde zichzelf een belijder van het Soefisme. Soefisme is een mystieke vaak ‘volkse’ richting in de Islam waarvan de volgelingen door middel van o.a. zang, dans en het opzeggen van de 99 namen van God dichter bij het Goddelijke Zijn proberen te komen. Dat doen ze in Tekke, kloosters, maar ook in Zaoula’s ‘hoeken’ van samenkomst die in bijna ieder dorp in Marokko te vinden zijn. Soefisme is bijna zo oud als de Islam. Er wordt gezegd dat Ali, de schoonzoon van Mohammed en vierde rechtgeaarde Kalief de grondlegger ervan is. In Marokko was Soefisme van het begin af aan erg populair. Er zijn verschillende Soefi meesters (v/m) en ook kloosterorden die hun oorsprong in het land hebben. Ibn Khaldoun zei over de Soefi’s: ze komen tot hun verheven staat door studie, weldoen en ascetisme. Wat ze zodoende aan paranormale gaven verwerven is toevallig maar wel echt. Ze noemen zulke heiligheden ‘daden van Goddelijke genade’. De Almohaden hebben het Soefisme in Marokko aangemoedigd en het als instrument ingezet om de leer van Ibn Toemart te zwaard te verbreiden. Daarvoor hebben ze versterkte Soefi kloosters z.g. Ribat’s gebouwd. Het Soefisme beleeft momenteel een grote opleving als tegenhanger van het ‘fundamentalisme’. Vooral het Soefi adagio ‘kijk eerst naar jezelf en dring je mening niet op aan anderen’ vindt weerklank. Het huidige Soefisme is zelfs begiftigd met een soort Relipop. Menig kilometer die wij maakten ging voorbij op de zoet-sentimentele tonen van liedekens met gekweel over Liefde voor Die Ene Echte in het Arabisch en Engels! Onderschrift: het is geen makkie om het Djemaa El Fnaa plein waar altijd wel een Soefi zang en dans plaatsvindt in een tekening te vatten. Met het fototoestel gaat het beter. (8 Marokko)