De zuidgrens van Marokko liep tot 1975 langs de bedding van de rivier de Draa langs de zuidzijde van de Anti Atlas. Na de dood van Franco nam Marokko met toestemming van Spanje, maar zonder medezeggenschap van de lokale bevolking de Spaanse kolonie de Westerse Sahara over. Daarmee strekte het land zich langs de Atlantische Oceaan uit tot aan Mauretanië. Dit deel is serieuze Sahara. In het zuidelijk deel van de Anti Atlas tot aan de Draa is de macht van de Sahara ook al duidelijk voelbaar. De Draa en de stromen die het zouden moeten voeden staan meestal droog en landbouw is schaars. In de laatste decennia is dat duidelijker zichtbaar geworden. Ooit was de Draa een leven gevende rivier en de vele rotstekeningen en archeologische vonsten getuigen er nog van. Als er tegenwoordig regen valt is het meteen met bakken. Zo erg dat er ‘flash floods’ ontstaan met ruïneuze werking. Zoals in het najaar van 2014 toen de zuidkant van de Anti Atlas getroffen werd door heftige overstromingen. Het voordeel was wel dat de stuwmeren weer opgevuld werden en voor het eerst in tien jaar de heuvels weer kleurden met bloemen. En zoals altijd op zo’n bijzonder moment zijn er kinderen die nooit eerder de wilde bloemenweelde gezien hebben. Onderschrift: waar de acacia’s staan is het punt waar de ene droge bedding de ander ontmoet.