Riny 13-10-1957 was een echte Amsterdamse asfaltbloem.
Riny 13-10-1957 was a born and bred Amsterdammer.
Toen ze 18 was reisde ze af naar Israel om in de Kibboets te werken. Ze deed er een levenslange liefde voor de woestijn en de Arabische cultuur in op.
At the tender age of 18 Riny left for Israel to work in a Kibbutz. It brought her a life long love for the desert and Arabian culture.
In 2010 werd Riny voorzitter van de Polranny Pirates. In 2012 leidde ze de completering van de bouw van de Folly.
In 2010 Riny was made chairman of the Polranny Pirates. In 2012 she oversaw the completion of the building of the Folly.
Vergaderingen van het bestuur van de Polranny Pirates werden altijd ergens in het werkgebied van Riny gehouden. Dat was dus in Oud Zuid, maar ook in de Jordaan waar ze haar carriere bij de Gemeente begon.
Meetings of the Polranny Pirates always took place somewhere in the work environment of Riny. That was in Oud Zuid but also in the Jordaan the quarter where Riny started her career with the municipality.
Ik leerde Riny kennen in vrouwencafé Saarein waar ze achter de bar stond. Ze werkte toen in het boekenvak. Ze was één van de organisatoren van de Internationale Vrouwenboeken Beurs in het beursgebouw en zat in het collectief van LGBT+ boekhandel Vrolijk. Riny schakelde altijd vrienden en kennissen in om voor niks klusjes op te knappen. In de negentiger jaren schakelde ze mij in om het logo van Vrolijk op te leuken zodat het beter uitkwam op tassen, bladleggers e.d.. Ik had er wel schik in.
I got to know Riny in the women’s café Saarein where she did bar duties. at the time she was in the book trade. She was one of the organizers of the International Women’s Book Fair in Amsterdam and was in the collective of the LGTB+ bookshop Vrolijk. Riny always roped in friends and acquaintances to do jobs for her free of charge. In the Nineties I was tricked into spicing up the logo of bookshop Vrolijk. I thoroughly enjoyed it.
Op 10 juli 2020 maakte Riny een einde aan haar leven
On 10 July 2020 Riny took her life
De dichter, onder ’t schrijven, weegt en wikt,
op dood en leven een schermutseling,
totdat de deur eindelijk open gaat.
Gerrit Achterberg de laatste strofe van ‘code’