De Hartaanval
The Cardiac Event
tekeningen voor / drawings for Stichting September
Op 17 januari 2015 had ik een hartaanval tijdens mijn dagelijkse wandeling op de Greenway in Polranny. Per ambulance werd ik naar Galway University Hospital Cardiac Unit gereden waar een team al klaarstond om mij te dotteren. Er werden 3 stents ingebracht. Toen ik wat bijgekomen was, werd ik naar de Intensive Care Unit in Castlebar gebracht. Daar moest ik tenminste 24 uur blijven. Ik voelde me alweer voldoende fit en vroeg om pen en papier om deze vreemde omgeving te tekenen en om afstand te kunnen nemen van mijn eigen trauma. Thuis moest ik de schetsen die met een blauwe balpoint waren gemaakt omzetten naar zwart wit op de computer en daarna maakte ik er een strip van door er tekst en kleur aan toe te voegen.
After a heart attack on 17 January 2015 I had a number of stents put in at Galway University Hospital Cardiac Unit. Sufficiently recovered I was then transported to the Intensive Care Unit of Mayo General Hospital in Castlebar. Although I felt fit again I had to stay there for 19 hours. I asked for pen and paper to be able to draw a protecting wall around me, but also to take distance of my own trauma by concentrating on the goings-on around me. The graphic report I made worked very therapeutic. At home I finalized the sketches on the computer and added colour and text
Het herstel
The trees around the house as seen from the Glen 2015
Recovering
Bij het verlaten van het ziekenhuis in Castlebar kreeg ik een folder mee met aanwijzingen over van alles en nog wat waaronder ook een per dag beschrijving van hoe lang, hoe ver en hoe ik moest lopen. Na tien dagen zou ik dan de rest van mijn leven tenminste 20 minuten per dag moeten lopen in een regelmatig tempo en ontspannen genoeg dat ik er een deuntje bij zou kunnen fluiten.
De eerste dagen liep ik rondjes in de tuin, maar toen kwam de dag dat ik voor het eerst terugging naar de plek waar ik de hartaanval kreeg: de Greenway. Dat was niet makkelijk en ik dwong mezelf om voordat ik uit de auto stapte een tekening te maken.
When I left Castlebar hospital they gave me a folder with all kinds of instructions. Among them was a day to day description of how long, how far and how I had to walk. After ten days I would have to walk every day for at least 20 minutes at a regular tempo without stopping and relaxed enough to whistle a tune.
The first days I walked in the garden, but soon came the day that I had to go back to the scene of the heart attack: the Greenway. With trepidation I drove down. Once there I forced myself to sketch the road i had to walk before I got out out of the car.
The Visitor
Toen ik aan het herstellen was van mijn hartaanval, miste ik een bijeenkomst van de Achill Writers Group. Het onderwerp was ‘The Visitor’. Dan McDonald schreef een gedicht dat mij erg aansprak: de dood als ongewenste bezoeker in het leven van anderen. Ik toestemming van hem om er een strip van te maken met gebruikmaking van de schetsen die ik inmiddels voorafgaand aan mijn wandelingen had gemaakt.
Het werd later door Joost Pollmann gebruikt in een verhaal dat hij schreef over zijn bliksembezoek aan Achill vlak na de dood van zijn broer Peter Pontiac.
When I was recovering from the cardiac event, I missed a meeting of the Achill Writers Group. The subject had been The Visitor. Dan McDonald had written a poem in which Death was an unwelcome visitor in the lives of others. He gave me permission to make a graphic story using the sketches I had made prior to my daily walks.
Joost Pollmann used it later in a story he wrote about his whirlwind visit to Achill shortly after the death of his brother the graphic story artist Peter Pontiac.
Cardiac Walk tekeningen in Polranny
Sketches made during Cardiac Walks in Polranny