My life as a failed artist / Mijn leven als mislukt kunstenaar

Toen ik in Amsterdam kwam te wonen na Ierland en Iran probeerde ik voet aan de grond te krijgen als ‘kunstschilder’. Ik schreef mij in voor deelname aan de toenmalige ‘Beeldende Kunstenaars Regeling’ en werd aangenomen. Echter niet voor lange duur. Mijn schilderijen pasten niet echt in het beeld van wat ‘kunst’ was in die tijd. Ik ben bang dat men mijn werk te ’toeristisch’ vond omdat ik ‘Amsterdam’ schilderde zoals ik het als nieuwkomer zag. Toen de BKR afgebouwd werd, was ik dan ook een van de eersten die van de lijst verdween.

When I settled in Amsterdam after having lived in Ireland and Iran I tried to make it as a painter. I applied for an income through a state scheme for artists, the BKR. Through the scheme art work was bought by the city. My application was honored but when the scheme was fazed out I was one of the first to be let go. My work didn’t fit in with what was considered ‘art’ at the time. I think the experts found my work too ’touristic’ because I painted Amsterdam as I saw it as a newcomer.

View from Egelantiersstraat 113

Snow on the roof

‘Amsterdam dat grote gat’/ Amsterdam May Day

Eerlijk is eerlijk: dit werk was nogal meedogenloos somber. Later toen ik een atelier kreeg zonder ramen ging ik naar buitentekeningen schilderen die ik niet alleen in Nederland, maar vooral ook in Ierland, Jordanië en Egypte had gemaakt. Dat was nog minder populair.

Truth be told: this work was rather relentlessly bleak. Later when I got a studio without windows I painted from sketches I had made not only in Holland, but also in Ireland, Jordan and Egypt. The paintings were more colourful but even less popular.

Uitzicht schilderij uit atelier zonder ramen 1983

In 1985 stopte ik helemaal met schilderen en concentreerde me alleen nog op tekenen. Mijn laatste schilderij was ‘Lijf’ een afbeelding van een androgyne tors in vrolijke expressieve kleuren. Jaren hing het in de slaapkamer tegenover mijn bed. Het was een opbeurend zicht om wakker mee te worden.

In 1985 I stopped painting altogether. My last painting was ‘Lijf’ (Body). It depicted androgynous torso in bright expressive colors. For years it hung on the wall across my bed. A happy sight to wake up to.

‘Lijf’ mijn laatste schilderij vindt in 2018 toch nog een gelukkig koper


Painting and portrayed/ schilderij en geportretteerde (1983/2018)

© Peti Buchel