Alle toeristen ‘doen’ ongeveer dezelfde bezienswaardigheden en de chauffeurs en gidsen komen elkaar dan ook telkens tegen. Op deze tekening zien we onze chauffeur Ibrahim ervaringen uitwisselen met een collega op een terras bij de ruïnes van Sirgilla. Ze hebben reden tot ongerustheid. Het is al een paar weken hommeles in de zuidelijke stad Da’raa. Angst dat de onlusten zich over het land zullen uitbreiden is reëel. De dag ervoor heeft de bevolking van Aleppo president Bashar Al Assad het voordeel van de twijfel gegeven in een enorme uitbarsting van steun. Het begon in de nacht. Ik werd wakker van getoeter op straat. Mijn kamergenote zei onmiddellijk: ‘het is een huwelijk’. Maar het klonk niet feestelijk. Ik sprong uit bed en zag nog net een paar auto’s voorbij snellen waar jonge mannen uithingen die op kwaaie toon leuzen riepen. Echter al snel volgden auto’s met vlaggen en portretten van Bashar en een waar volksfeest barstte los dat de hele nacht duurde. Al Jazeera berichtte de volgende dag dat het regiem de demonstratie had georganiseerd. Dat kon er bij ons niet in omdat het te spontaan was overgekomen. Maar de geruchtenmachine was in gang gezet en zou niet meer stoppen. Berichtgeving die per SMS en mail uit Nederland kwam strookte niet met wat wij beleefden. Het zorgde wel voor twijfel en onrust. Ibrahim wist er ook het fijne niet van of wilde het ons niet zeggen. Zeker was dat hij en zijn collega’s bang waren voor hun werk als er een negatief reisadvies zou worden uitgevaardigd en de toeristenstroom zou opdrogen. Dat gebeurde uiteindelijk ook. Onlangs gaf het regiem de schuld aan de gidsen dat er geen toeristen meer naar Syrië komen: ze zouden te duur zijn geworden.