Met buitentekenen of Urban Sketching zoals het in het nieuwe millennium genoemd werd, begon ik op de kunstacademie. De eerste stappen waren heel aarzelend.
I started in art school with sketching in nature, that became known as Urban Sketching in the new Millennium. The first try outs were rather hesitant
Begin 80ger jaren werd tekenen het doel van veel trips in Ierland maar ook in Nederland. Allemaal oefeningen t.b.v. striptekenen
In the first half of the eighties in Ireland and Holland to go on a trip with the special purpose to sketch became normal. But all was done to get better in the making of Graphic Novels
Van medio tachtiger jaren tot 2011 maakte ik weinig buitentekeningen. Dat kwam vooral omdat tekenen als Beeldleveranciers en illustraties voor Stichting September weinig tijd liet voor eigen werk. Ik maakte ook 3 stripboeken in die tijd.
For the mid eighties till 2011 I made very few drawings ‘in the wild’. I was too busy making cartoons as Beeldleveranciers and making illustrations for the September Foundation to have time for free work. Ik also made three graphic novels during those years.
Alles veranderde toen ik in 2011 met vrienden naar Syrië ging. Door bijwerkingen van nieuwe medicatie had ik niet veel energie. Om dat te kunnen verbergen besloot ik om te gaan tekenen zodat ik overal en nergens ‘even’ kon gaan zitten. Een nieuw tijdperk brak aan.
Everything changed when I went in 2011 with friends to Syria. because of the side effects of new medication I could not sustain a good energy level. To mask that I decided to make sketches during the trip to be able to sit down wherever and whenever I needed to. It started a new trend.
In de zomer van 2015 ging ik eindelijk er serieus werk van maken om ook in Amsterdam te tekenen. Toen hoorde ik voor het eerst dat het een naam had wat ik deed: Urban Sketching. Het bleek heel trendy te zijn. Joost Pollmann noemde het in ‘De Stripprofessor’: ‘Photoshop voorbij’.
In the summer of 2015 I finally took on the task to sketch in Amsterdam. It was then that I heard for the first time that what I did was called ‘Urban Sketching’ and that it was very ’trendy’. In ‘De Stripprofessor’ Joost Pollmann called it: ‘After Photoshop’.
Als ik op reis ga om te gaan tekenen, heb ik de gewoonte aangenomen om onmiddellijk te beginnen ook al slaat het nergens op: ‘de kop moet eraf’. Meestal wordt de eerste al op het vliegveld of in het vliegtuig gemaakt.
When I go traveling with the purpose of sketching I made it a strategy to start immediately. Even if it makes no sense. The first sketch usually get made in the airport or on the plane.
Visueel notuleren als Beeldleveranciers heeft mij geleerd om overal en onder alle omstandigheden te kunnen tekenen. Ook al staan er veel mensen om mij heen mee te kijken.
Visual note taking as ‘Beeldleveranciers‘ has taught me to sketch wherever and whenever even when there is a crowd watching me at work.
Het leuke aan ‘buitentekenen’ is dat je er vaak mensen gelukkig mee kan maken. En alhoewel ik nooit tekeningen ter plekke af sta, een foto met de telefoon is snel gemaakt. En van de telefoon is het een kleine stap naar de sociale media. Benauwd om copyrights ben ik niet. Wat dat betreft is het maar gelukkig dat ik niet beroemd ben.
The wonderful thing about ‘urban sketching’ is that you can make people happy with what you do. Although I never give a sketch away on the spot, a photo with the telephone is quickly made. The step from the phone to the social media takes only an instance. Fear about copyrights I don’t have. Fortunately I’m not famous.